Tarczyca to gruczoł w kształcie motyla o długości około 5 cm i wadze poniżej 85 g. Znajduje się z przodu na szyi, przed krtanią i ma dwa płaty, po jednym z każdej strony tchawicy. Jest to jeden z gruczołów tworzących układ hormonalny, który możemy zbadać wykonując badania tarczycy. Gruczoły układu hormonalnego wytwarzają i przechowują hormony, które uwalniają do krwiobiegu.
Badania na tarczycę – jaki wynik możemy uzyskać?
Choroby tarczycy obejmują mniej lub bardziej znane schorzenia, takie jak:
- Nadczynność tarczycy. Jest to bezpośrednia konsekwencja nadczynności tarczycy produkującej hormony tarczycy nawet wtedy, gdy nie są one naprawdę potrzebne. Innymi słowy, nadczynność tarczycy występuje, gdy tarczyca wytwarza więcej hormonów niż potrzebuje organizm.
- Niedoczynność tarczycy. To dokładne przeciwieństwo nadczynności tarczycy. Jest to więc bezpośrednia konsekwencja niedoczynności tarczycy, która nie wytwarza ilości hormonów tarczycy, które są w stanie zaspokoić potrzeby organizmu.
Chcąc zobrazować nadczynność jak i niedoczynność tarczycy badaniem krwi, należy wcześniej zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu.
Badania tarczycy z krwi – jakie należy zlecić?
Ilościowa ocena poziomu hormonów T3, T4 i TSH we krwi jest testem laboratoryjnym, który następuje po pobraniu próbki krwi. W rzeczywistości jest to zatem zobrazowanie hormonów tarczycy badaniem krwi. Znajomość poziomów T3, T4 i TSH we krwi jest niezbędna do ustalenia obecności ważnych stanów, takich jak nadczynność i niedoczynność tarczycy.
Obecność nadczynności tarczycy zbiega się z wysokim poziomem T3 i T4 we krwi oraz niskim poziomem hormonu przysadkowego TSH. Z drugiej strony obecność niedoczynności tarczycy zbiega się z niskimi poziomami T3 i T4 we krwi oraz wysokimi poziomami TSH.
W niektórych przypadkach tarczyca nie jest w stanie zagoić się sama, więc niedoczynność tarczycy staje się przewlekła, a chorzy wymagają dożywotniej hormonalnej terapii zastępczej. Jednak w wielu przypadkach gruczoł ten, nawet w stanie niedoczynności, może powrócić do swojej naturalnej sprawności, ale nie wcześniej niż po kilku miesiącach od rozpoznania niedoczynności tarczycy.
